Η πανδημία COVID-19 και οι προκλήσεις που επιφέρει στα άτομα με άνοια πιθανόν να διαταράσσουν την καθιερωμένη τους ρουτίνα μιας και τα γνωστικά ερεθίσματα μειώνονται και αυξάνονται τα συναισθήματα μοναξιάς, άγχους, φόβου εγκατάλειψης και διατρέχουν κίνδυνο εμφάνισης κατάθλιψης.

Μερικά άτομα με άνοια, ειδικά στα αρχικά στάδια, μπορούν να αντιμετωπίσουν σχετικά ικανοποιητικά και θα μπορούσαν ίσως να παρέχουν πολύτιμη ανατροφοδότηση σε οργανισμούς Αλτσχάιμερ και σε αρμόδιους φορείς για να υπάρξει ευαισθητοποίηση σχετικά με τις πιθανές προκλήσεις για τα άτομα με άνοια κατά τη διάρκεια της πανδημίας.

Άλλοι μπορεί να παρουσιάσουν επιδείνωση της κατάστασής τους, διαταραχές του ύπνου, αλλαγή συμπεριφοράς, μειωμένη αυτοφροντίδα  και πρόωρη ιδρυματοποίηση. Ακόμα και άτομα με πιο προχωρημένη άνοια, που δεν κατανοούν πλήρως την τρέχουσα κατάσταση, μπορεί να επηρεαστούν από την απώλεια υποστήριξης και να αισθανθούν το άγχος και τη συναισθηματική αναταραχή που προκαλείται από τον COVID-19 μέσω των ανθρώπων γύρω τους και των μέσων ενημέρωσης. Μπορεί να έχουν δυσκολία στην κατανόηση του «μένουμε σπίτι» (στο σπίτι ή στην κατ’ οίκον φροντίδα), στην απόσταση και στη χρήση προστατευτικών ενδυμάτων (καθιστώντας δύσκολη την αναγνώριση των ατόμων που τους παρέχουν φροντίδα), με αποτέλεσμα να αισθάνονται παγιδευμένοι, εγκαταλειμμένοι, μπερδεμένοι ή φοβισμένοι. Καθώς τα κέντρα ημερήσιας φροντίδας κλείνουν και οι υπηρεσίες φροντίδας στο σπίτι και οι επισκέψεις από φίλους και συγγενείς μειώνονται ή σταματούν, οι ανάγκες των ατόμων με άνοια κινδυνεύουν να μην εντοπιστούν ή να μην ικανοποιηθούν επαρκώς. Πολλοί επαγγελματίες, όπως και προσωπικό βασικής υποστήριξης με άμεση επαφή με ασθενείς και πελάτες, είναι αναγκαίο να απομονωθούν, είτε ως προληπτικό μέτρο είτε επειδή έχουν τον ιό.  Αυτή είναι μια νόμιμη και υπεύθυνη προσέγγιση για την απειλή του COVID-19, αλλά οδηγεί σε μείωση του προσωπικού και περαιτέρω ελλιπής φροντίδα και στήριξη που χρειάζονται τα άτομα με άνοια.

Υπάρχουν ορισμένα απλά μέτρα που μπορούν να λάβουν οι άνθρωποι για να προστατευθούν από το COVID-19. Ωστόσο, τα άτομα με άνοια ενδέχεται να θέσουν τον εαυτό τους και τους άλλους σε κίνδυνο μόλυνσης, εάν δεν καταλαβαίνουν, διαχειρίζονται ή θυμούνται να συμμορφώνονται σε τέτοια μέτρα (που αφορούν το πλύσιμο των χεριών, το βήχα, το άγγιγμα του προσώπου, τη διατήρηση της απόστασης από τους άλλους και τη σύσταση για μάσκα).  Σε ορισμένες χώρες, η μη τήρηση ορισμένων περιορισμών μπορεί να οδηγήσει σε πρόστιμα και άλλες κυρώσεις.

Η απομάκρυνση, σε συνδυασμό με ελλιπής στήριξη, κλειστά κέντρα ημέρας και αβεβαιότητα σχετικά με τη διάρκεια των μέτρων περιορισμού μπορεί να δυσχεραίνουν την αντιμετώπιση της κατάστασης από τα άτομα με άνοια και την ανεξάρτητη διαβίωση τους ανάλογα με την κατάστασή τους. Όσοι ζουν με άλλα άτομα μπορεί να επωφεληθούν από τη συνεχή υποστήριξη, τόσο την πρακτική  όσο και τη συναισθηματική, αλλά μερικοί μπορεί να έχουν οι ίδιοι ευθύνες για φροντίδα (π.χ. για παιδιά, συντρόφους ακόμη και  για γονείς). Επιπλέον, τα μεγάλα χρονικά διαστήματα που περνούν μαζί σε κοντινή απόσταση, χωρίς εξωτερική στήριξη, μπορεί να είναι δύσκολο για όλους τους ενδιαφερόμενους.