Συγγενείς, σύντροφοι και στενοί φίλοι που παρέχουν άτυπη φροντίδα και στήριξη σε άτομα με άνοια μπορεί να αντιμετωπίσουν προκλήσεις κατά τη διάρκεια της πανδημίας (π.χ. αναφορικά με την αλλαγή της ρουτίνας, την απώλεια υποστήριξης και υπηρεσιών, πρόσθετες ευθύνες φροντίδας και ανησυχίες σχετικά με την ικανότητά τους να ανταπεξέλθουν σε αυτές).

Κάποιοι μπορεί να έχουν αποφασίσει να ακυρώσουν την έμμισθη βοήθεια που είχαν σε μια προσπάθεια να μειώσουν τον κίνδυνο μόλυνσης. Όταν οι άτυποι φροντιστές ζουν με το άτομο με άνοια, ο αυξημένος χρόνος που περνούν μαζί, η έλλειψη στήριξης και οι ανησυχίες σχετικά με την ικανοποιητική αντιμετώπιση μπορεί να οδηγήσουν σε ένταση, εξάντληση, ακόμη και κακοποίηση. Οι συγγενείς και οι φίλοι που φροντίζουν από απόσταση μπορεί να έχουν λιγότερες ευκαιρίες για να επιβεβαιώσουν ότι το άτομο με άνοια λαμβάνει αξιοπρεπή μεταχείριση κατά τη διάρκεια της πανδημίας.

Υπάρχουν διάφορα μέσα στήριξης για άτυπους φροντιστές (και άμεσα για άτομα με άνοια), αλλά μερικά από αυτά είναι προβληματικά κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Μπορούν για παράδειγμα, να βασίζονται σε άτομα που εισέρχονται στο σπίτι του ατόμου με άνοια (που ενδέχεται να είναι ασυμπτωματικοί στον ιό), μπορεί να χρησιμοποιούν το διαδίκτυο ή να εμπιστεύονται άγνωστους. Πολλοί φροντιστές απλά δεν γνωρίζουν τη στήριξη που εξακολουθεί να είναι διαθέσιμη ή δεν πιστεύουν ότι θα δικαιούνται να έχουν πρόσβαση σε αυτήν. Πολλοί είναι άτομα μεγαλύτερης ηλικίας που δεν έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο ή δεν είναι σε θέση να το χρησιμοποιούν.  Οι δυσκολίες με τη γλώσσα, τη γραφή, την κατανόηση, την έλλειψη εμπιστοσύνης, τις πολιτιστικές και θρησκευτικές απαιτήσεις και τα οικονομικά ζητήματα μπορεί να έχουν ως αποτέλεσμα ορισμένοι φροντιστές (και άτομα με άνοια) να μην λαμβάνουν πληροφορίες σχετικά με την πανδημία και τη διαθέσιμη στήριξη ή να μην αισθάνονται ότι η στήριξη που προσφέρεται είναι κατάλληλη ή συμβαδίζει με τις ανάγκες τους.

Οι άτυποι φροντιστές μπορεί επίσης να δυσκολεύονται να αποστασιοποιηθούν και να απομονωθούν, όχι μόνο όσον αφορά την παροχή φροντίδας και στήριξης, αλλά και σε σχέση με τη ζωή και την ευημερία τους.  Μπορεί να στερούνται συναισθηματικής και πρακτικής στήριξης και να ανησυχούν για την ικανότητά τους να φροντίζουν ικανοποιητικά το άτομο με άνοια. Ειδικά όταν ορισμένες υπηρεσίες προηγουμένως παρέχονταν από επαγγελματίες φροντιστές (π.χ. μπάνιο, προσωπική φροντίδα και βοήθεια με τη τουαλέτα).  Οι φροντιστές που είναι μεγαλύτεροι και έχουν τα δικά τους προβλήματα υγείας μπορεί να δυσκολεύονται ιδιαίτερα να ανταπεξέλθουν στις ευθύνες για την φροντίδα των ατόμων με άνοια, λόγω της δικής τους ανάγκης για απομόνωση και των περιορισμένων διαθέσιμων υπηρεσιών κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Η έλλειψη ευκαιριών για ξεκούραση από τη φροντίδακαι η αβεβαιότητα σχετικά με τη διάρκεια των περιοριστικών μέτρων μπορεί να είναι ιδιαίτερα δύσκολη.